ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 

Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΡΤΟΤΙΒΑΣ

 
 

ΠΕΝΘΟΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΥΖ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΗ

 

Απεβίωσε στις αρχές του μηνός Ιουνίου στην Αμερική και ετάφη εκεί σε ηλικία 90 ετών η Ελένη συζ. Αναστασίου Αγγελάκη το γένος Ιωάννη Πυλαρινού (κόρη του Φωτογιάννη). Το Φεβρουάριο το έτος 1947 όταν ήρθαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ στο χωριό μας η Ελένη ήταν 10 ετών και ήταν άρρωστη από γρίπη με 40 πυρετό. Η δε μητέρα της Δήμητρα της είχε ένα κεραμίδι στην πλάτη. Οι αντάρτες ήθελαν να την πάρουν αιχμάλωτη, τότε η μητέρα της τους είπε ότι το κορίτσι έχει 40 πυρετό και αν την πάρετε θα πεθάνει στον δρόμο και έτσι την άφησαν. Πήραν όμηρο τον πατέρα της Ιωάννη καθώς επίσης και τον μπατζανάκη του Γρηγόριο Γρηγορόπουλο και τους πήγαν στον Προυσό, οι οποίοι και γλίτωσαν την εκτέλεση ως εκ θαύματος και επέστρεψαν ξανά στο χωριό. Η εκλιπούσα παντρεύτηκε από το χωριό μας τον Αναστάσιο Αγγελάκη (κατσαβοτάσο-Γιαννάρα) και απέκτησαν 5 παιδιά, την Αικατερίνη τη Γεωργία, την Ερμιόνη, τη Γιαννούλα και τον Κωνσταντίνο. Όσο καιρό έμεινε στο χωριό με τον άντρα της ασχολούταν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στη ζωή τους εργάστηκαν σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά πήγαν στην Αμερική για καλύτερες συνθήκες εργασίας όπου τα πάντρεψαν εκεί και σήμερα έχουν δημιουργήσει τις οικογένειές τους. Όταν πήρε σύνταξη από την Αμερική ο άντρας της τα καλοκαίρια ερχόντουσαν τακτικά στο χωριό.

          Στα αδέρφια της και στα παιδιά της εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.

 

                             Ελένη αιωνία σου η μνήμη

 ΠΕΝΘΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΣΥΖΥΓΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

       Απεβίωσε στις 14 /5/2021 στην Αθήνα και ετάφη στις 15/5/2021 στο χωριό η Μαρία Αγγελάκη το γένος Ιωάννη Βασιλοπούλου από την Καστανιά Ναυπακτίας. Η εκλιπούσα παντρεύτηκε τον Αναστάσιο και απέκτησαν 3 παιδιά, τον Κωνσταντίνο, την Ιωάννα και την Μαρίνα. Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά τους ήρθαν στην Αθήνα και εργάστηκαν σκληρά για να τα μεγαλώσουν. Στους οικείους της εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.

    Το χώμα του Αχλαδοκάστρου να είναι ελαφρύ που την σκέπασε.

         Ξαδέρφη Μαρία αιωνία σου η μνήμη.

Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΡΤΟΤΙΒΑΣ

     Η φωτογραφία είναι από το έτος 1990 πριν γίνει η μερική αναστήλωση όπου φαίνεται η ανατολική πλευρά της γέφυρας.

 

             Σε αυτή τη φωτογραφία(Μάϊος 2021) φαίνεται η μερική αναστήλωση

                        

                                        Φωτογραφία Μάϊος 2021

Φωτογραφία του 1990, πριν γίνει η αναστήλωση όπου φαίνεται το καλντερίμι και το σημείο όπου πρέπει να γίνει η τελική αναστήλωση προς την πλευρά του Αχλαδοκάστρου.

    Η Γέφυρα της Αρτοτίβας βρίσκεται σε μια θέση ΄΄κλειδί΄΄, μέσω αυτής γινόταν η επικοινωνία των ΄΄Κατωμερήσιων΄΄ με τους ΄΄Πανωμερήσιους΄΄ , των Επαρχιών Τριχωνίδας και Μεσολογγίου με την Ορεινή Ναυπακτία και την Ευρυτανία. Έχει άνοιγμα 25 μ. και μέσο ύψος 12,5 μ. Οι άλλες γέφυρες έχουν ευθεία επιφάνεια, ακόμη και της Δορβιτσάς που είναι λίγο κυρτωμένη περί το μέσον. Η Γέφυρα της Αρτοτίβας σχηματίζει ημικύκλιο και επειδή η επιφάνειά της δεν μπορούσε να είναι ευθεία φέρει σκαλοπάτια.

Το τοξωτό ημικύκλιο της Γέφυρας καθ΄όλο το μήκος από τις δυο πλευρές στο πάνω μέρος από την κατασκευή από τους Ενετούς μέχρι τη δεκαετία του ΄60 το τόξο ήταν σκεπασμένο με μεγάλους λαξευμένους ντόπιους ασβεστόλιθους οι οποίοι προεξείχαν λίγο από τις δυο πλευρές με συγκολλητικές ύλες από ασβεστοκονίαμα το λεγόμενο ΄΄κερέτσι΄΄ σύμφωνα με την τοπική τοπολαλιά και άντεξαν μέχρι το 1960. Οι ασβεστόλιθοι που δεν υπάρχουν σήμερα οφείλεται στο γεγονός οι περαστικοί τους ξεκολλούσαν και τους πετούσαν στο ποτάμι. Στο υψηλότερο σημείο του ημικυκλίου στο μέσο της γέφυρας υπήρχαν τρείς σκαλισμένοι ασβεστόλιθοι η μια πάνω στη άλλη όπου στην τελευταία ανέφερε το έτος κατασκευής, όπου μπορούσε κάποιος να καθήσει και να απολαύσει το βουητό του Φίδαρη και την Άνοιξη να ακούει το κελάηδημα των αηδονιών, του κούκου και να απολαύσει στα χρόνια τα καλά το φθινόπωρο το πέρασμα με τα χιλιάδες γιδοπρόβατα που κατέβαζαν οι βλάχοι από την Ορεινή Β. Ναυπακτία για τις επαρχίες Μεσολογγίου-Τριχωνίδος ακούγοντας τα κυπροκούδουνα και τα τσουκάνια καθώς επίσης τα σαλαγητά και τα προγκητά των τσοπαναραίων φορόντας τις κάπες για να προφυλάσονται από τις βροχές.  

   Είναι ένα σπάνιο δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής. Ο ΄΄γεφυράς΄΄ πρωτομάστορας ήταν πράγματι άριστος. Πρόσφατα το Γεφύρι χαρακτηρίστηκε ως Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο της χώρας, λόγω της ιστορικής και αρχιτεκτονικής της σημασίας (αριθ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1Φ33/39725/1077) ΦΕΚ 798/14-9-1995 από το Υπουργείο Πολιτισμού. Μέχρι τώρα έγινε μερική αναστήλωση και υπολείπονται ορισμένες εργασίες, σύμφωνα με το υπ΄αρ. 486/11-02-2002 έγγραφο της 8ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων ανέρχεται στο ποσό των 917.608,22 ευρώ. Το ανωτέρω κόστος αφορούσε το έτος το έτος 2002. Σήμερα το κόστος είναι διαφορετικό. Το γεφύρι σήμερα ανήκει στην 22α Εφορεία Βυζ/νών Αρχαιοτήτων Ναυπάκτου. Οι εργασίες που υπολείπονται για την αναστήλωση του γεφυριού είναι προς την πλευρά του Αχλαδοκάστρου, καθώς επίσης και για τη βατότητα του δρόμου που οδηγεί στο γεφύρι. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Γέφυρα της Αρτοτίβας αποτέλεσε χώρο σημαντικό πολεμικών γεγονότων. Οι μέχρι τώρα εργασίες για την αναστήλωση έγιναν με το υπ΄αρ.ΥΠΠΟ/ΔΑΒΜΜ/62376/28881/20-4-2004 έγγραφο του Υπ. Πολιτισμού / Δ/νση Αναστήλωσης Βυζ/νών και Μεταβυζ/νών Μνημείων για την εκτέλεση εργασιών αποκατάστασης Γέφυρας Αρτοτίβας στο Αχλαδόκαστρο Ν. Αιτ/νίας.

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

 

                             ΠΕΝΘΟΣ ΑΡΓΥΡΩΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

 

Απεβίωσε στις 11/4/2021 στην Αθήνα και ετάφη στις 13/4/2021 στο χωριό μας η Αργυρώ Γρηγοροπούλου σύζυγος του Αριστοφάνη (Αριστείδη). Η εκλιπούσα ήταν το γένος Γεωργίου Κουρελή. Παντρεύτηκε τον Αριστείδη και απέκτησαν 5 παιδιά, τον Νικόλαο, την Αθηνά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και τον Παναγιώτη. Στη ζωή της εργάστηκε μαζί με τον άντρα της σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους . Τα περισσότερα χρόνια της ζωή της τα πέρασε στο χωριό ασχολούμενη με την γεωργία και την κτηνοτροφία.

Το χώμα του Αχλαδοκάστρου να είναι ελαφρύ που σε σκέπασε.

Στους οικείους της εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.

                                                                Αργυρώ αιωνία σου η μνήμη.

ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΚΟΛΟΡΑΧΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΕΛΛΑΚΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑΘΟΔΩΡΟ

 

         Ο Παπαθόδωρος  ήταν πιστός και αγνός χριστιανός, αλλά έκανε και έλεγε πολλά αστεία και από αυτά δεν ξεχνιέται . Λέγεται και μου το επιβεβαίωσε η Ντίνα Γρηγοροπούλου ( κόρη του Γρηγόρη), η οποία σήμερα είναι παντρεμένη και διαμένει στο Διασελλάκι μόνιμα, στις 14/10/2015 στο καφενείο του χωριού μας μια χρονιά το έτος 1930 στο Διασελλάκι, οι κάτοικοι είχανε σπείρει καλαμπόκια δεν είχε βρέξει καθόλου και υπήρχε κίνδυνος να ξεραθούν. Τότε όλοι οι κάτοικοι πήγανε στο Παπαθόδωρο και του είπανε σώσε μας γιατί χανόμαστε. Αυτός τους απάντησε όλα θα γίνουν καλά με το θέλημα του θεού, αφού τους είπε να νηστέψουν τους κοινώνησε την Κυριακή μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας τους πήρε και τους πήγε λίγο πιο κάτω από το χωριό που είναι σήμερα το Δημοτικό Σχολείο «στο Κολόραχο» . Τους έβαλε να γονατίσουν να κάνουν τον σταυρό τους, τους διάβασε μια ευχή και τους είπε σε ένα τέταρτο περίπου θα χαλάσει ο Θεός τον κόσμο από την βροχή. Πράγματι δεν πρόφθασαν να πάνε στο χωριό και έπεσε πολύ βροχή, όπου και πότισε τα καλαμπόκια. Οι κάτοικοι ευχαρίστησαν τον Παπαθόδωρο για το καλό που τους έκανε και η χρονιά εκείνη ήτανε πολύ καλή για τους κατοίκους.

       Και μόνο το παρουσιαστικό και η συμπεριφορά του συγκινούσε και κάθε κίνηση του. Όλοι πρόσεχαν τα λόγια του που έβγαιναν από τα χείλη του.

Ο ΠΑΠΑΘΟΔΩΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΕΛΛΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΔΕΣ ΣΤΟ ΧΑΛΙΑ

Ο Παπαθόδωρος δεν γνώριζε πολλά γράμματα, αλλά ήταν σεβάσμιος παππάς και γνώριζε όλες τις ευχές και τις ιεροτελεστίες σχεδόν απ΄έξω. Σε όλο τον δρόμο, όταν έρχονταν για κάποια ευχή, προσευχόταν μουρμουρίζοντας. Λέγεται και μου το επιβεβαίωσε η Ντίνα Γρηγοροπούλου (κόρη του Γρηγόρη) , η οποία σήμερα είναι παντρεμένη στο Διασελλάκι. Στις 14/10/2015 στο καφενείο του χωριού μας, ότι μια χρονιά το έτος 1934-1935 περίπου,στο Χαλιά έπεσε πολύ ακρίδα στο χωράφι του Νίκου Τσαρούχη(Τσαρχονίκου) και έτρωγε το καλαμπόκι, κηπευτικά κλπ. Ο Νίκος Τσαρούχης ήταν πολύ απελπισμένος, πήγε στο Διασελλάκι και βρήκε τον Παπαθόδωρο .  Πηγαίνοντας μαζί στον Χαλιά όταν έφθασε στο χωράφι έκανε αγιασμό και διάβασε τη σχετική ευχή  και με μιας σηκώθηκαν οι ακρίδες και πέσανε και πνίγηκαν στο Χαλιόρεμα. Στη συνέχεια ο Νίκος Τσαρούχης τον ευχαρίστησε λέγοντας τι θέλεις να σου δώσω για το καλό που μου έκανες. Αυτός του απήντησε εγώ θέλω να έχεις πίστη στον Θεό και να νηστεύεις  και αναχώρησε για το Διασελλάκι. Το απόγευμα ο Νίκος Τσαρούχης πήγε στο χωριό στο καφενείο του Γεωργίου Πυλαρινού( Αναστασώργου-μπακάλη) και τους διηγήθηκε το γεγονός με τις ακρίδες το οποίο έγινε γνωστό στα γύρω χωριά.

                                                                         

 ΑΚΡΊΔΕΣ ΣΤΟ ΓΕΡΑΚΑΡΙ

 

         Όπως γράφει ο Δημήτριος Χαλμούκης του Κωνσταντίνου ( γιος του Χαλμουκώτσου) ο οποίος διαμένει στη Θεσσαλονίκη στο βιβλίο του «Το Αχλαδόκαστρο, η μικρή μου πατρίδα» στη  σελίδα 89 όπως και μου  το επιβεβαίωσε η μητέρα του, ότι μια χρονιά στο Γερακάρι έπεσε πολύ ακρίδα και έτρωγε τα καλαμπόκια, κηπουρικά κλπ. Καλέσανε οι χωρικοί που είχαν τα κτήματα τους  εκεί, μεταξύ των οποίων και ο αδερφός της μητέρας μου, τον Παπαθόδωρονα να κάνει ευχή. Όταν έφθασε εκεί ο Παπαθόδωρος, έκανε αγιασμό και διάβασε την σχετική ευχή και με μιας σηκώθηκαν οι ακρίδες και πέσανε στον Κότσαλο ποταμό. Ο Παπαθόδωρος ήταν πιστός και αγνός χριστιανός, αλλά έκανε και έλεγε πολλά αστεία και από αυτά δεν ξεχνιέται.

200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

 

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΕΥΗΝΟΣ

 

                                   Το γεφύρι της Αρτοτίβας

                      

Δυο απότομοι βράχοι στο σημείο αυτό ανακόπτουν τα ορμητικά νερά του Ευήνου με αποτέλεσμα να προστατεύουν το γεφύρι της Αρτοτίβας.

     Τα Διπόταμα στη συμβολή των ποταμών Εύηνου και Κότσαλου, ανάμεσα στα δυο ποτάμια διακρίνεται ο μύλος του Νίκου Πυλαρινού. Δεξιά προς το μέρος της Στράνωμας διακρίνεται ο μύλος του ΄΄Μπούρπουλα΄΄

                                 ΔΙΠΟΤΑΜΑ-Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΚΟΤΣΑΛΟΣ

                     

 

                       ΠΕΝΘΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΚΟΥΡΕΛΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ    

       Απεβίωσε στις 25 -1-2021 στην Αθήνα και ετάφη στις 27-1-2021 στον Πλάτανο Ναυπακτίας ο Χαρίλαος Κουρελής του Ιωάννη σε ηλικία 90 ετών. Ο εκλιπών γεννήθηκε στο χωριό μας και από μικρός έμεινε ορφανός. Τα παλιά χρόνια μαζί με τον αδερφό του Αλέξιο (Στάλιν)κάτω από το σημερινό άγαλμα του ευεργέτη του χωριού μας Μαντζίκα Κωνσταντίνου του Γεωργίου είχαν ένα μικρό σιδηρουργείο και έφτιαχναν γεωργικά εργαλεία. Το σιδηρουργείο αυτό αρχικά το λειτούργησε ο Παναγιώτης Μαυρέλης του Γεωργίου, κατόπιν έφυγε και άνοιξε νέο σιδηρουργείο στο Θέρμο. Παντρεύτηκε την Γεωργία Γρηγοροπούλου (κόρη του Νικολάου Γρηγοροπούλου- Χαντζή), η οποία έμεινε στον  Πλάτανο. Μετέπειτα  έμεινε στον Πλάτανο μόνιμα και άνοιξε νέο σιδηρουργείο από όπου και πήρε σύνταξη. Απέκτησαν δύο παιδιά την Άννα και τον Λεωνίδα.

Στους οικείους τους εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.

                              Παρασκευά αιωνία σου η μνήμη.

 

ΠΕΝΘΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

    Απεβίωσε στις 23-1-2021 στον Καναδά και ετάφη εκεί ο Κωνσταντίνος Πυλαρινός του Κωνσταντίνου σε ηλικία 89 ετών. Ο εκλιπών από πολύ μικρός έμεινε ορφανός λόγω ατυχήματος του πατέρα του στο Καστράκι στο Παλιόχανο του παππού του Πλαρναντώνη, όπου διατηρούσε τα παλιά χρόνια χάνι. Την χήρα μητέρα του Βασιλική για να μεγαλώσει τον γιό της την στήριξε όλο το χωριό, καθώς και τα αδέρφια της από την Περίστα, οι Βελαωραίοι. Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό, στη συνέχεια πήγε στο Γυμνάσιο στο Θέρμο και όταν τελείωσε το στρατιωτικό για μερικά χρόνια εργάστηκε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε στην Αθήνα την Γκόλφω το γένος Κεφαλιακού Ηλία από την Περίστα. Μετά πήγανε στον Καναδά απέκτησαν δύο αγόρια τον Αντώνη και τον Ηλία. Στον Καναδά με την γυναίκα του εργαστήκανε σκληρά για να μεγαλώσουν τα δύο παιδιά τους , από όπου και πήρανε σύνταξη. Στην Ελλάδα και στο χωριό έρχονταν κατά αραιά διαστήματα.

 Στην οικογένεια του εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια.

                                  Κώστα αιωνία σου η  μνήμη.  

 

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ- ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΗΡΩΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΑ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ

 

Έφυγε ο ηρωικός Διοικητής της 31 ΜΚ, Αλέξανδρος Μανιάτης, που αποδεκάτισε τους τούρκους το 1974

 

 

  Απεβίωσε χθες 30 Σεπτεμβρίου 2016 ο Συνταγματάρχης ε.α. Αλέξανδρος Μανιάτης, ο οποίος το 1974, ως Ταγματάρχης, έχοντας αναλάβει εκτάκτως καθήκοντα Διοικητού στις 19 Ιουλίου, οδήγησε την επομένη την 31 Μοίρα Καταδρομών στις επιχειρήσεις κατά των Τούρκων εισβολέων.Ιστορική έμεινε η καταδρομή της 31 ΜΚ στο ύψωμα Κοτζάκαγια στον Πενταδάκτυλο, όπου οι Έλληνες Καταδρομείς αιφνιδίασαν πλήρως τον εχθρό προκαλώντας του βαριές απώλειες και κατέλαβαν το ύψωμα την νύχτα 20/21 Ιουλίου. Ο τότε Ταγματάρχης Μανιάτης, είχε ηγηθεί προσωπικώς των Καταδρομέων του στην επιχείρηση.Απόσπασμα από συνέντευξη που είχε δώσει ο Διοικητής της 31ης Μοίρας Καταδρομών, Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης:«Η περιοχή ήταν γνώριμη για μένα, διότι είχα υπηρετήσει στην Κύπρο ξανά την περίοδο 1963-64 με Δευτέρα Μοίρα Καταδρομών που είχε βάση το μοναστήρι του Αγίου Χρυσοστόμου. Ανεβήκαμε στον Προφήτη Ηλία και κάναμε μια πρόχειρη αναγνώριση του εδάφους από την Αετοφωλιά.Δεν εφάρμοσα τα σχέδια που είχε η Μοίρα, διότι προέβλεπαν αναρριχήσεις από βράχους και την κατάληψη του Κοτζάκαγια.Επέλεξα μια αναμενόμενη κατά την άποψή μου κατεύθυνση.Το χωματόδρομο από την Αετοφωλιά και πλάι στα υψώματα του Κοτζάκαγια, αφού, αν θυμάμαι καλά, το 126 ύψωμα το κατείχαν οι Τούρκοι. Έστειλα τρία κομάντα με βενζίνη και βάλανε φωτιά και φύγανε για να μη γίνουμε αντιληπτοί.Το βράδυ της 20ής Ιουλίου λίγο πριν τις 9 η ώρα το βράδυ, αφού αγκαλιαστήκαμε και είπαμε ότι πρέπει να νικήσουμε, ξεκινήσαμε.Ο Θεός μας βοήθησε, πιάσαμε τους σκοπούς στον ύπνο και απ’ εκεί πέρα αντιλαμβάνεστε τι ακολούθησε…»Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις προ μερικών ημερών, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλος τίμησε τον παλαίμαχο πολεμιστή.

Ο Συνταγματάρχης ε.α. Αλέξανδρος Μανιάτης καταγόταν από την Ναύπακτο και ήταν απόφοιτος της Τάξεως 1958 της ΣΣΕ.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

militaire.gr/Savvas Vlassis