Ο
Παπαθόδωρος ήταν πιστός και αγνός
χριστιανός, αλλά έκανε και έλεγε πολλά αστεία και από αυτά δεν ξεχνιέται .
Λέγεται και μου το επιβεβαίωσε η Ντίνα
Γρηγοροπούλου ( κόρη του Γρηγόρη), η οποία σήμερα είναι παντρεμένη και
διαμένει στο Διασελλάκι μόνιμα, στις 14/10/2015 στο καφενείο του χωριού μας μια
χρονιά το έτος 1930 στο Διασελλάκι, οι κάτοικοι είχανε σπείρει καλαμπόκια δεν
είχε βρέξει καθόλου και υπήρχε κίνδυνος να ξεραθούν. Τότε όλοι οι κάτοικοι
πήγανε στο Παπαθόδωρο και του είπανε
σώσε μας γιατί χανόμαστε. Αυτός τους απάντησε όλα θα γίνουν καλά με το θέλημα
του θεού, αφού τους είπε να νηστέψουν τους κοινώνησε την Κυριακή μετά το τέλος
της Θείας Λειτουργίας τους πήρε και τους πήγε λίγο πιο κάτω από το χωριό που
είναι σήμερα το Δημοτικό Σχολείο «στο
Κολόραχο» . Τους έβαλε να γονατίσουν
να κάνουν τον σταυρό τους, τους διάβασε μια ευχή και τους είπε σε ένα τέταρτο
περίπου θα χαλάσει ο Θεός τον κόσμο από την βροχή. Πράγματι δεν πρόφθασαν να
πάνε στο χωριό και έπεσε πολύ βροχή, όπου και πότισε τα καλαμπόκια. Οι κάτοικοι
ευχαρίστησαν τον Παπαθόδωρο για το
καλό που τους έκανε και η χρονιά εκείνη ήτανε πολύ καλή για τους κατοίκους.
Και μόνο το παρουσιαστικό και η συμπεριφορά
του συγκινούσε και κάθε κίνηση του. Όλοι πρόσεχαν τα λόγια του που έβγαιναν από
τα χείλη του.
Ο ΠΑΠΑΘΟΔΩΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ
ΔΙΑΣΕΛΛΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΔΕΣ ΣΤΟ ΧΑΛΙΑ
Ο
Παπαθόδωρος δεν γνώριζε πολλά γράμματα, αλλά ήταν σεβάσμιος παππάς και γνώριζε
όλες τις ευχές και τις ιεροτελεστίες σχεδόν απ΄έξω. Σε όλο τον δρόμο, όταν
έρχονταν για κάποια ευχή, προσευχόταν μουρμουρίζοντας. Λέγεται και μου το
επιβεβαίωσε η Ντίνα Γρηγοροπούλου (κόρη του Γρηγόρη) , η οποία σήμερα είναι
παντρεμένη στο Διασελλάκι. Στις 14/10/2015 στο καφενείο του χωριού μας, ότι μια
χρονιά το έτος 1934-1935 περίπου,στο Χαλιά έπεσε πολύ ακρίδα στο χωράφι του
Νίκου Τσαρούχη(Τσαρχονίκου) και έτρωγε το καλαμπόκι, κηπευτικά κλπ. Ο Νίκος
Τσαρούχης ήταν πολύ απελπισμένος, πήγε στο Διασελλάκι και βρήκε τον Παπαθόδωρο
. Πηγαίνοντας μαζί στον Χαλιά όταν
έφθασε στο χωράφι έκανε αγιασμό και διάβασε τη σχετική ευχή και με μιας σηκώθηκαν οι ακρίδες και πέσανε
και πνίγηκαν στο Χαλιόρεμα. Στη συνέχεια ο Νίκος Τσαρούχης τον ευχαρίστησε
λέγοντας τι θέλεις να σου δώσω για το καλό που μου έκανες. Αυτός του απήντησε
εγώ θέλω να έχεις πίστη στον Θεό και να νηστεύεις και αναχώρησε για το Διασελλάκι. Το απόγευμα
ο Νίκος Τσαρούχης πήγε στο χωριό στο καφενείο του Γεωργίου Πυλαρινού(
Αναστασώργου-μπακάλη) και τους διηγήθηκε το γεγονός με τις ακρίδες το οποίο έγινε
γνωστό στα γύρω χωριά.
ΑΚΡΊΔΕΣ
ΣΤΟ ΓΕΡΑΚΑΡΙ
Όπως γράφει ο Δημήτριος Χαλμούκης του
Κωνσταντίνου ( γιος του Χαλμουκώτσου) ο οποίος διαμένει στη Θεσσαλονίκη στο
βιβλίο του «Το Αχλαδόκαστρο, η μικρή μου πατρίδα» στη σελίδα 89 όπως και μου το επιβεβαίωσε η μητέρα του, ότι μια χρονιά
στο Γερακάρι έπεσε πολύ ακρίδα και
έτρωγε τα καλαμπόκια, κηπουρικά κλπ. Καλέσανε οι χωρικοί που είχαν τα κτήματα
τους εκεί, μεταξύ των οποίων και ο
αδερφός της μητέρας μου, τον Παπαθόδωρονα
να κάνει ευχή. Όταν έφθασε εκεί ο Παπαθόδωρος, έκανε αγιασμό και διάβασε την
σχετική ευχή και με μιας σηκώθηκαν οι ακρίδες και πέσανε στον Κότσαλο ποταμό. Ο
Παπαθόδωρος ήταν πιστός και αγνός χριστιανός, αλλά έκανε και έλεγε πολλά αστεία
και από αυτά δεν ξεχνιέται.