Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Α.Ο. ΘΥΕΛΛΑ ΑΧΛΑΔΟΚΑΣΤΡΟΥ





ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1960

Η Θύελλα Αχλαδοκάστρου ιδρύθηκε το έτος 1960. Το γήπεδο της Θύελλας έγινε με δωρεά από τον ομογενή μας (Αμερική) Γεώργιο Αναστασίου Πυλαρινό, στη μνήμη του γιού του Βασιλείου, ο οποίος σκοτώθηκε στην Αμερική σε τροχαίο ατύχημα σε ηλικία 17 ετών. Τα εγκαίνια του γηπέδου έγιναν στις 17-8-2005 από τον Αναστάσιο Γεώργιο Πυλαρινό πατέρα του ανωτέρω δωρητή. Τον αγιασμό τέλεσε ο εφημέριος του χωριού μας π. Αθανάσιος Χαλμούκης.
Σαν Πρόεδρος του Συλλόγου ευχαρίστησα τον δωρητή για την προσφορά του και παρεκάλεσα τον πατέρα του Αναστάσιο να του μεταφέρει τα θερμά μας συγχαρητήρια και να είναι γερός και δυνατός. Είχαμε προγραμματίσει να δώσουμε φιλικό αγώνα με τον Πλάτανο, αλλα τελικά αναβλήθηκε, γιατί η Νομαρχία Αιτ/νίας δεν μας διέθεσε κατάλληλο μηχάνημα για τον καθαρισμό του γηπέδου. Η Θύελλα δεν συμμετέχει σε ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, αλλά σε διάφορα φιλικά παιχνίδια και τουρνουά με τις ομάδες των άλλων χωριών του Δήμου Πλατάνου.
Αρχικά προπόνηση κάναμε στην πλατεία του χωριού μονότερμα. Τερματοφύλακας Λάμπρος Πυλαρινός, υπόλοιποι παίκτες Νίκος Χαλμούκης – Γεώργιος Κουρελής – Χαράλαμπος Χαλμούκης – Λάμπρος Χαλμούκης – Θωμάς Κ. Αγγελάκης - Γεώργιος Μαντζίκας – Κων/νος Ι. Αγγελάκης – Αναστάσιος Κ. Αγγελάκης – Αλέκος Πυλαρινός – Γαβριήλ Αγγελάκης- Ιωάννης Αλ. Κουρελής και λοιποί παίκτες.
Δίτερμα αρχικά παίξαμε στην λάκα της Γιαννούλας Πυλαρινού στην Αγία Παρασκευή και χρέη προπονητή – διαιτητή έκανε ο Σπύρος Κουρελής (Αγροφύλακας). Μεταγενέστερα μέχρι να κάνουμε δικό μας γήπεδο στην Αγία Παρασκευή παίζαμε στον Άγιο Γεώργιο στη λάκα Ντελή, όπου και δώσαμε τον πρώτο αγώνα με τον Πλάτανο το έτος 1969 και ητηθήκαμε 0-1 χωρίς επίσημες φανέλες. Χριστούγεννα και Πάσχα όταν κάναμε διακοπές από το Γυμνάσιο Θέρμου δίναμε φιλικούς αγώνες με το Διασελάκι δίπλα από το δημοτικό σχολείο. Επίσημες φανέλες η Θύελλα φόρεσε το έτος 1970 με τα χρώματα του ΑΓΙΑΞ και σήμα τον φοίνικα. Όλοι την εποχή εκείνη την αποκαλούσαν ο ΑΓΙΑΞ Αχλαδοκάστρου, γιατί είχε τρομερή ομάδα. Στο γήπεδο Πλατάνου παίζαμε όλους σχεδόν τους αγώνες, άλλοτε χαναμε – άλλοτε κερδίζαμ και άλλοτε το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο. Όταν κάναμε το δικό μας γήπεδο “ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝ. ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ” παίζαμε και στο Αχλαδόκαστρο και στον Πλατανο εναλλάξ. Το έτος 1973 έλαβα μέρος με τον Πλάτανο εναντίον της Περίστας στο γήπεδό της πηγαίνοντας με τον καρνάβαλο. Και ένω το αποτέλεσμα ήταν 1-0 υπέρ της Περίστας σε κάποια φάση του αγώνα ο διαιτητής έδωσε πέναλτι υπέρ του Πλατάνου, αυτοί το αμφισβήτησαν έγινε ένα μικρό επεισόδιο, ύστερα έγινε φασαρία μπήκαν μέσα οι φίλαθλοι της Περίστας με τις γκλίτσες και άρχισαν να χτυπούν τους παίκτες του Πλατάνου... που σε πονεί και που σε σφάζει. Επάνω στο επεισόδιο βλέπω κάποιον να έρχεται καταπάνω μου, προλαβαίνω και του λέω, ότι είμαι από το Αχλαδόκαστρο, τότε αυτός μου λέει πως βρέθηκες εδώ του απαντάω εγώ ήρθα να ενισχύσω τον Πλάτανο και έτσι γλίτωσα το ξύλο. Στη συνέχεια πήρα τα ρούχα μου στα χέρια και με τα πόδια δια μέσω της Αγίας Σωτήρας – Αγίων Αποστόλων – Αγκαθούλες – Κώστα το Μνήμα πήγα στο Αχλαδόκαστρο. Οι αγώνες μεταξύ Πλατάνου και Περίστας εκείνη την εποχή ήταν πάντα επεισοδιακή και οι συνθήκες άλλαξαν όταν έγινε ο Δήμος Πλατάνου. Μεταξύ τους υπήρχε κάποια αντιπαλότητα χωρίς να υπάρχει λόγος. Συνηθισμένο φαινόμενο της χώρας μας γειτονικά χωριά να μην βρίσκονται σε αγαθές σχέσεις, αν ρωτούσες τους κατοίκους και των δυο χωριών, τί είναι αυτό που τους χωρίζει οι απαντήσεις θα ήταν αόριστες. Οι κάτοικοι της Περίστας για να πάνε στο δικό τους χωριό δεν περνούσαν μέσα από τους κεντρικούς δρόμους του Πλατάνου, αλλά προτιμούσαν ένα μονοπάτι στα ριζά του δάσους, που δέσποζε στον Πλάτανο.
Στο τουρνουά που διοργανώθηκε το καλοκαίρι του 2006 η ομάδα βγήκε τρίτη, αφού έχασε στον ημιτελικό από τον Πλάτανο με 5-3 και κέρδισε την Χόμορη στο μικρό τελικό με 2-0. Το καλοκαίρι του 2007 διοργανώθηκαν 2 φιλικά παιχνίδια με την ομάδα του Πλατάνου. Το πρώτο ματς μέσα στον Πλάτανο έληξε 3-1 υπέρ της Θύελλας, ενώ στο δεύτερο ματς μέσα στο Αχλαδόκαστρο κέρδισε ο Πλάτανος με το ίδιο σκόρ 3-1. Το έτος 2008 το καλοκαίρι η ομάδα αγωνίστηκε με την Χρυσοβίτσα και την κέρδισε με 4-2 στο γήπεδό μας, ενώ σε αγώνα με τον Πλάτανο νίκησε η Θύελλα με 6-1. Επίσης έγινε για πρώτη φορά αγώνας junior (κάτω το 15 χρόνων), Πλάτανος Αχλαδόκαστρο 4-3.
Τον μήνα Αύγουστο το έτος 2010 η Θύελλα Αχλαδοκάστρου γιόρτασε τα πενήντα χρόνια από την ίδρυσή της. Μικρή και μεγάλη φίλαθλοι της ομάδας μας ντυμένοι με αναμνηστικά μπλουζάκια που μοίρασε ο Σύλλογος και η εταιρεία anavalos πανηγύρισαν το 4-0 επί της ομάδος του Διασελλακίου σε εντός έδρας παιχνίδι, το οποίο σφύριξε ο πρώην διαιτητής της Α Εθνικής κ. Φασόλης.
Το 2012 το καλοκαίρι, Αχλαδόκαστρο – Πλάτανος 2-2 και Πλάτανος Αχλαδόκαστρτο 4-4.
Στις 13 Αυγούστου 2013 στον ποδοσφαιρικό αγώνα Θύελλας Αχλαδοκάστρου - Πλατάνου, οι φίλαθλοι κάθε ηλικίας με το δικό τους παλμό ανέδειξαν τον αγώνα σε ντέρμπι που έληξε με σκορ 7-1 υπέρ του Πλατάνου.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Ύδρευση Αχλαδοκάστρου


ΑΙΤΗΣΗ

Πυλαρινού Λάμπρου του Νικολάου
κατοίκου Χαϊδαρίου, Ιερά Οδός 214
Τ.Κ 12461 ΧΑΪΔΑΡΙ
τηλ: 210-5812359 / 6940353625
   





        ΠΡΟΣ

        Τον Δήμαρχο Ναυπακτίας
        κ. Μπουλέ Ιωάννη
        Τ.Κ 30300 
        Ν Α Υ Π Α Κ Τ Ο Σ

ΘΕΜΑ: Ύδρευση Αχλαδοκάστρου.

κ. Δήμαρχε.-

Υποβάλλω συνημμένως ως έχει 1) την υπ.αριθμ. 2153/22-09-1994 γεωλογική έκθεση του γεωλόγου κ. Λεονάρδου Τηνιακού της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, με προτάσεις για την ενίσχυση της ύδρευσης του χωριού μας και 2) την υπ. αριθμ. 3580/14-08-2002 άδεια χρήσης νέρου-εκτέλεσης έργου αξιοποίησης υδατικών πόρων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος. Προτεινόμενη θέση ανόρυξης είναι στην κοίτη του Άνω Ρου Ξερορέματος, Α της τοποθεσίας Μπουρλάδα Γ2 Εικόνα 6, γιατί είναι εύκολη η προσπέλαση.

Οι ενέργειες αυτές έγιναν το έτος 1994, όταν ήμουν Πρόεδρος του Συλλόγου. Ο Δήμος Πλατάνου το έτος 2008 όταν ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου έκανε γεώτρηση στην τοποθεσία “Μπουρλάδα Γ2” που κόστισε 30.000 Ευρώ.

Πλην όμως η γεώτρηση έγινε στην πέρα πλευρά της κοίτης του Άνω Ρου του Ξερορέματος, όπου υπάρχουν ασβεστόλιθοι και όταν το γεωτρύπανο έφτασε στα 30 μ. σφήνωσε και για να το βγάλουν έριξαν μέσα τσιμέντο ταχείας πήξεως. Ο γεωλόγος κ. Λεονάρδος Τηνιακός μας υπέδειξε για γεώτρηση την δώθε πλευρά της κοίτης, σύμφωνα με τα πετρώματα που υπάρχουν, γιατί στην κάτω πλευρά υπάρχει ένα πλατάνι που βγάζει άφθονο νερό και τα παλαιά χρόνια η οικογένεια Καραγιώργου πότιζε καλαμπόκια, τριφύλια κλπ είδη. Εγώ εκείνη την περίοδο που έγινε η γεώτρηση υπέδειξα στην αρμόδια Δημοτική Αρχή και στον κ. Βαλαώρα Νικόλαο, ο οποίος ήταν υπεύθυνος και σήμερα υπάλληλός σας, σε ποιο σημείο θα γίνει η γεώτρηση.

Αυτοί έκαναν τη γεώτρηση σε άλλο σημείο, χωρίς να ειδοποιήσουν τον κ. Λεονάρδο Τηνιακό και την ΤΥΔΚ να παραβρίσκονται στη γεώτρηση σύμφωνα με το υπ. αριθμ. 3580/14-08-2002 της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος / Διαχ. Υδατικών Πόρων , η οποία έλεγε ότι η ανόρυξη πρέπει να γίνει με γεωλογική επίβλεψη σε συνεργασία με την ΤΥΔΚ. Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα 30.000 ευρώ να πάνε στον αέρα (στον γάμο του Καραγκιόζη όπως λέει και ο λαός μας). Όταν δε αντέδρασα μου είπαν αν δεν βρεθεί νερό θα κάνουν νέα γεώτρηση στην προτεινόμενη θέση. Το γεωτρύπανο φθάνοντας στα 210 μέτρα χωρίς να βρεί νερό, έφυγε για το Άργος (χαιρέτα μας τον Πλάτανο). Κατά αυτόν τον τρόπο χάθηκε μια ευκαιρία για να λυθεί το πρόβλημα ύδρευσης του χωριού μας. Η ενέργεια αυτή με απογοήτευσε και δεν ασχολήθηκα ξανα με τα Δημοτικά δρώμενα.

Δεύτερη περίπτωση ύδρευσης του χωριού μας είναι η τοποθεσία “Λουγκά” του Ξηρορέματος, όπου υπάρχει αρκετή ποσότητα νερού.

κ. Δήμαρχε.- Κατόπιν των αναφερομένων σοβαρών λόγων σας παρακαλώ θερμά να επιληφθείτε του ανωτέρου θέματος προσωπικά, γνωρίζοντας το ενδιαφέρον σας για το χωριό μας, καθότι και οι κάτοικοι του χωριού μας τρέφουν τα ίδια αισθήματα προς το πρόσωπό σας.

Διάρκεια ισχύος της άδειας: απο        / 10/ 2002 μέχρι    /10/2012
Υποβολή αίτησης ανανέωσης: απο     1/ 01/2011 μέχρι    31/12/2012

'Κοινοποίηση:
1) κ. Γεώργιο Κουρελή      
 Πρόεδρο Τοπ. Κοιν.  Αχλαδοκάστρου                                                          
                                                          
                                                                              Χαϊδάρι 12 Σεπτεμβρίου 2012
                                                                

 Με τιμή



                                                                                               Λάμπρος Πυλαρινός


Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Εξωκλήσι της Παναγίας






ΑΙΤΗΣΗ

Πυλαρινού Λάμπρου του Νικολάου
κατοίκου Χαϊδαρίου, Ιερά Οδός 214
Τ.Κ 12461 ΧΑΪΔΑΡΙ
τηλ: 210-5812359 / 6940353625

ΠΡΟΣ

Τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου
και Αγίου Βλασσίου κ. Ιερόθεο
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ


Χαϊδάρι 21 Σεπτεμβρίου 2012


Σεβασμιότατε.-


Πριν αναφερθώ στους λόγους της επιστολής μου, θέλω να αναφερθώ με λίγα λόγια για την ιστορία του χωριού μας. 

Αχλαδόκαστρο (Αρτοτίβα). Η Αρτοτίβα είναι το αρχαιότερο χωριό του τέως Δήμου Προσχίου, είχε 90 οικογένειες ήταν έδρά Κατή και Κοτζιάμπαση. Πρώτοι κάτοικοι ήταν ο Παπαλέξης, Αγγελάκης, Πυλαρινός (από την Πύλαρο Κεφαλληνίας), και ο Τσίγκας. Κατόπιν υποκινήσεως του Τσίγκα οκτώ (8) ληστές σκότωσαν τον Παπαλέξη μέσα στην Εκκλησία ,ο οποίος ήταν Ιερέας και Κοτζιάμπασης, αντίπαλος του Τσίγκα. Λόγω του φόνου του Παπαλέξη, ο οποίος ήταν Κοτζιάμπασης, ήρθε περι το 1780 Τουρκικό απόσπασμα, το οποίο για εκδίκηση του ανωτέρου φόνου πυρπόλησε το χωριό και τα Εξωκλήσια, τα ερείπια φαίνονται ακόμη και σήμερα, οπως είναι το Εξωκλήσι της Παναγίας με το καμπαναριό. Δίπλα βρίσκεται η σπηλιά του Καραϊσκάκη. Για 25 χρόνια το χωριό ήταν έρημο. 

Σεβασμιότατε, εκείνο που θέλουμε από εσάς σήμερα είναι να μας επιτρέψετε να διαμορφώσουμε το χώρο με μηχάνημα του Δήμου Ναυπακτίας. Είμαστε μια ομάδα δέκα ατόμων, αφού γίνουν οι ανωτέρω εργασίες θα κάνουμε ενέργειες για τη συγκέντρωση χρημάτων προς ανέγερση του Εξωκλησιού, καθώς περίφραξη και φύτευση δένδρων. Στο σημείο αυτό τα παλαιά χρόνια ήταν το χωριό, μεταγενέστερα πήγε στη σημερινή του θέση. 

Για τις ανωτέρω ενέργειες έχουμε τη σύμφωνη γνώμη του π. Νικολάου του χωριού μας, καθώς και της Εκκλησιαστικής Επιτροπής.

Παρακαλούμε θερμά τον κ. Δήμαρχο Ναυπακτίας κ. Μπουλέ Ιωάννη για την χορήγηση μηχανήματος προς διαμόρφωση του χώρου.

Σεβασμιότατε, κατόπιν των ανωτέρω αναφερομένων σοβαρών λόγων, σας παρακαλούμε θερμά για την έγκριση των εργασιών.




Σεβασμιότατε σας ζητώ την ευχή σας.
















ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:                                        
  1. κ. Μπουλέ Ιωάννη
  2. Εφημέριο Ιερού Ναού Αχλαδοκάστρου
    π. Νικόλαο
  1. Εκκλησιαστική Επιτροπή Αχλαδοκάστρου                                                                                                                                         
  2. κ. Γεώργιο Κουρελή
    Πρόεδρο Τοπ. Κοιν. Αχλαδοκάστρου

 Με τιμή  

Λάμπρος Πυλαρινός     

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Αποκατάσταση Γέφυρας Αρτοτίβας στο Αχλαδόκαστρο Ναυπακτίας Ν. Αιτ/νίας.

Αποκατάσταση Γέφυρας Αρτοτίβας στο Αχλαδόκαστρο Ναυπακτίας Ν. Αιτ/νίας. PDF Εκτύπωση E-mail

Γέφυρα Αρτοτίβας στο Αχλαδόκαστρο Ναυπακτίας Ν. Αιτ/νίας.
Γέφυρα Αρτοτίβας στο Αχλαδόκαστρο Ναυπακτίας Ν. Αιτ/νίας.

ΠΡΟΣ Τον κ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Αντιπεριφερειάρχη Δυτ. Ελλάδος
ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Υποβάλλω συνημμένως ως έχει το υπ’       αρ. ΥΠΠΟ/ΔΑΒΜΜ/62376/28881/20-4-2004 έγγραφο του Υπουργείου Πολιτισμού/Δ/νση Αναστήλωσης Βυζ/νών  K΄ Μεταβυζ/νών Μνημείων που αφορά έγκριση μελέτης και εκτέλεσης  εργασιών αποκατάστασης Γέφυρας Αρτοτίβας στο Αχλαδόκαστρο Ν. Αιτ/νίας.

Μέχρι σήμερα από διάφορες επιχορηγήσεις που είχαμε από το Υπουργείο Πολιτισμού και το ΥΠ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. έγινε αποκατάσταση της γέφυρας και του μονοπατιού προς την δυτική πλευρά  του Δημ.Διαμερίσματος Κάτω Χρυσοβίτσας του Δήμου Θέρμου, καθώς και το βάθρο της γέφυρας προς την Ανατολική πλευρά(Αχλαδoκάστρου) με 10.000 Ευρώ χρήματα τα οποία διέθεσε η Νομαρχία, κατόπιν πρωτοβουλίας του τότε Αντινομάρχη κ. Χριστογιάννη Γεωργίου.

Οι εργασίες αποκατάστης που υπολείπονται για την ολοκλήρωση του έργου ανέρχονται στο ποσό των 6.000.000 Δρχ.(17.608,22 Ευρώ), σύμφωνα με το υπ’ αρ.486/11-02-2002 έγγραφο της 8ης Εφορείας Βυζ/νών Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων. Το ανωτέρω κόστος αφορούσε το έτος 2002, σήμερα το κόστος είναι διαφορετικό. Το γεφύρι σήμερα ανήκει στην 22α Εφορεία Βυζ/νών Αρχαιοτήτων Ναυπάκτου.

Από το έτος 1994 σαν Πρόεδρος του Συλλόγου και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου
Πλατάνου αγωνίζομαι για την αναστήλωση του γεφυριού της Αρτοτίβας, πλήν όμως το όνειρό μου, μέχρι σήμερα δεν πραγματοποιήθηκε παρά τις συνεχείς εκκλήσεις μου. Το ενδιαφέρον μου πηγάζει από το γεγονός, διότι τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στο γεφύρι κολυμπώντας, στα- λίζοντας τα γιδοπρόβατα το καλοκαίρι.

κ. Αντιπεριφερειάρχα, κατόπιν των ανωτέρω αναφερομένων σοβαρών λόγων, σας παρα- καλώ θερμά, όπως επιληφθείτε προσωπικά του όλου θέματος με το ποσό που απαιτείται για την αποκατάταση, γιατί το γεφύρι της Αρτοτίβας είναι ένα ανεπανάληπτο έργο τέχνης.
Για περισσότερες πληροφορίες για το γεφύρι μπορεί να έχετε από την Μηχ/κό κ. ΚΑΡΑΛΗ
της Υπηρεσίας σας που επέβλεπε τις εργασίες αποκατάστασης, καθότι έκανε πολλές αυτοψίες.
Καθώς και από τον κ. Χριστογιάννη Γεώργιο που έκανε το λεύκωμα για τα γεφύρια του Ν.
Αιτ/νίας (επί Νομαρχίας κ. ΣΩΚΟΥ Ευθυμίου).

Ιστορικά στοιχεία

Η γέφυρα της Αρτοτίβας ή <<Καμάρα>> είναι σημείο αναφοράς για τους ντόπιους και άρρη-
κτα συνδεδεμένη με την ιστορία, την οικονομία και την κοινωνική ζωή της ευρύτερης περιοχής.
Εξυπηρετούσε τις ανάγκες επικοινωνίας όχι μόνο των δύο χωριών Κάτω Χρυσοβίτσας-Αχλαδοκάστρου, αλλά και τις ευρύτερης περιοχής, της Ορεινής ενδοχώρας(Ναυπακτία, Κα-
ρπενήσι, Θεσσαλία) με τον κάμπο της Τριχωνίδας, το Μεσολόγγι και τις ακτές του Ιονίου.
Η τοπική παράδοση την ανάγει στα χρόνια της Βενετοκρατίας(1407-1499). Η γέφυρα λόγω της στρατηγικής θέσης υπήρξε τόπος πολλών σημαντικών μαχών κατά το 1821 με τους Τούρκους.     Η τελευταία μεγάλη μάχη δόθηκε την 11η Οκτωβρίου του 1943 μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ.


Η γέφυρα παρέμεινε σε χρήση μέχρι την δεκαετία του 1950, οπότε και υποκαταστάθηκε από το νέο δρόμο Θέρμου-Πλατάνου. Η γέφυρα της Αρτοτίβας(Αχλαδοκάστρου), σύμφωνα με την υπ’αρ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/39725/1077/ΦΕΚ 798/14-09-1995 απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού χαρακτηρίστηκε ως Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο της χώρας, λόγω της ιστορικής και αρχιτεκτονικής της σημασίας.

Η επικοινωνία με τη γέφυρα γίνεται από το δρόμο Κ. Χρυσοβίτσας-Δοσούλα(Ντοσούλα)-Γέφυρα. Η επισκεψιμότητα λόγω κακής συντηρήσεως του δρόμου για Ι.Χ. αυτοκίνητα, ιδίως τους  χειμερινούς μήνες καθίσταται αδύνατη για τους επισκέπτες, παρότι υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον.   Η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο με 4Χ4 αυτοκίνητα.-





Χαϊδάρι  25/1/2012

Με εκτίμηση


Λάμπρος  Πυλαρινός
τ. Πρόεδρος Συλλόγου Αχλαδοκάστρου
τ. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πλατάνου
τ. Οργανωτικός Γραμματέας Ο.ΣΥ.Ν.

Παλιά επαγγέλματα : ΟΙ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ


PDF Εκτύπωση E-mail
ΟΙ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ
ΟΙ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ


Πεταλωτές είχαν όλα τα χωριά, μια και τα ζώα ήταν τα μόνα μέσα για τις αγροτικές εργασίες και τις μεταφορές. Στο χωριό μου το Αχλαδόκαστρο αρχικά πεταλωτής τα παλιά χρόνια ήταν ο Γεώργιος Πυλαρινός (Αναστασώργος), ο οποίος διατηρούσε στάβλους για τους διαβάτες και είχε  και παντοπωλείο. Στα νεώτερα χρόνια πεταλωτές ήταν ο μακαρίτης Χαλμούκης Νικόλαος (Πρόεδρος Κοινότητας), ο οποίος διατηρούσε και μπακάλικο. Κατόπιν το επάγγελμα του πεταλωτή ασκούσε ο Πυλαρινός Νικόλαος του Μιχαήλ (τ. Πρόεδρος Κοινότητας), ο οποίος επίσης διατηρούσε μπακάλικο. Τα ζώα για το πετάλωμα τα έδεναν στο πλατάνι που υπήρχε στο κέντρο του χωριού. Στο χωριό έρχονταν για πετάλωμα των ζώων οι Καραγιωργαίοι ( ο μακαρίτης Περικλής Καραγιώργος καβάλα σε μια ψαριά φοράδα)-Κοριτζελαίοι (α/φοι Κοριτζέλοι Δημήτριος και Γιώργος)-Καραγγιαναίοι (Χαρλαμπάς ντυμένος με την φουστανέλα του) καθώς και λοιποί Καραγιωργαίοι από την Μπουρλάδα και τον Άϊ-Βλάσση (Ραμπαούνης Μιχαήλ).

Στο χωριό υπήρχαν και άλλοι πολλοί που ήξεραν την τέχνη του πεταλωτή, οι οποίοι μόνοι τους προέβαιναν στο πετάλωμα των ζώων για να είναι έτοιμα για το όργωμα, το αλώνισμα των σιταριών, για τα αγώγια, στην μεταφορά αλατιού και πετρελαίου από το Θέρμο στον Πλάτανο στο μονοπώλιο του Δημητρακόπουλου (Ντελή), καθώς επίσης στη μεταφορά καυσόξυλων στο Θέρμο και στον Πλάτανο. Στα παλαιά χρόνια στο Θέρμο πεταλωτής ήταν ο Κοντός γνωστός σε όλη την περιοχή, ο οποίος διατηρούσε στάβλους για τα ζώα εξυπηρετώντας τους πελάτες του από τα γύρω χωριά οι οποίοι πήγαιναν στο Θέρμο να ψωνίσουν και να πεταλώσουν τα ζώα τους. Την πρώτη Σεπτεμβρίου που άρχιζε το παζάρι είχε πολλή δουλειά, καθότι το Θέρμο εκείνα τα χρόνια ήταν το εμπορικό κέντρο συναλλαγών λόγω ελλείψεως συγκοινωνίας στα ορεινά χωριά της Τριχωνίδας και της Ναυπακτίας. Ο πεταλωτής εκείνη την εποχή έκανε χρυσές δουλειές, αφού πολλές φορές εργαζόταν και ως σιδεράς, διαμορφώνοντας το σίδερο με τη βοήθεια της φωτιάς, του σφυριού και του αμονιού, όπως το ήθελε. Κυρίως, όμως, πετάλωνε τα άλογα και όλα τα ιπποειδή χρήσιμα και συμπαθή ζώα.

Συνήθως κανένα ζώο δεν ήταν υπάκουο στον πεταλωτή, κατά τη διαδικασία για την αφαίρεση των φθαρμένων πετάλων και την τοποθέτηση των νέων. Γι’αυτό, έδεναν το ζώο σφιχτά με την τριχιά και με το κεφάλι όσο το δυνατόν πιο κοντά σε έναν τοίχο ή σε ένα δέντρο, για να μην έχει περιθώρια αντίδρασης κατά τη διαδικασία του πεταλώματος. Αρχικά, ζητούσαν με χάιδεμα να σηκώσει το κάθε πόδι χωριστά με τέτοιο τρόπο, ώστε η οπλή του να είναι κάθετα προς τη γη. Στη συνέχεια, έβγαζαν με προσεχτικές κινήσεις και με τη βοήθεια κατάλληλων εργαλείων τα καρφιά. Αμέσως μετά μ’ένα ειδικό κοφτερό εργαλείο καθάριζαν την οπλή (πέλμα), για να είναι εντελώς επίπεδη. Επάνω σ’αυτή δοκίμαζαν ποιο είναι το πλέον κατάλληλο πέταλο που θα καλύπτει την οπλή. Αφού το έβρισκαν, ο πεταλωτής έπαιρνε κοντά του έξι με οκτώ καρφιά για να στερεώσει το πέταλο. Κατόπιν στερέωνε το πόδι του ζώου στο γόνατό του, έχοντας την πλάτη του στραμμένη προς το μέρος της κεφαλής του ζώου, εφάρμοζε το πέταλο και έβαζε το πρώτο καρφί. Αφού έβαζε όλα τα καρφιά, μετά με μια λίμα καθάριζε τα άκρα των καρφιών αλλά και λιμάριζε την οπλή, ολοκληρώνοντας το πετάλωμα

Πυλαρινός Λάμπρος

Αχλαδόκαστρο




Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου
 

Ο Ιερός ναός του Αγίου Νικολάου, πολιούχου του χωριού, βρίσκεται στο πάνω μέρος του χωριού και σε ύψωμα. Το καμπαναριό της εκκλησίας ολοκληρώθηκε στις 9 Ιουνίου 1927 ημέρα Δευτέρα.







Εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου



Το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και σε μικρό λοφίσκο.






Εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία (Αϊ-Λιάς)



Το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία (Αϊ-Λιάς) όπως και όλα σχεδόν τα εξωκλήσια του Προφήτη Ηλία βρίσκεται σε ύψωμα.







Εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής

Το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται μέσα στο νεκροταφείο του χωριού.


Δημοτικό Σχολείο

Το Δημοτικό σχολείο του Αχλαδοκάστρου είναι ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος και κατασκευής καθώς και υψηλού αισθητικού επιπέδου. Από το 2000 έχει παραχωρηθεί σε σύλλογο του Αχλαδοκάστρου και σήμερα λειτουργεί ως Λαογραφικό Μουσείο αποτελώντας ένα στολίδι για το χωριό ώστε οι νεότεροι να μην ξεχάσουν το παρελθόν του χωριού.


Το γεφύρι της Αρτοτίβας

Στον φυσικό δρόμο που συνδέει την Τριχωνίδα με την ορεινή Ναυπακτία, ανάμεσα σε δύο βραχώδεις και απότομους λόφους προβάλλει με περισσή χάρη το Γεφύρι της Αρτοτίβας (η «Καμάρα»), σημείο αναφοράς για τους ντόπιους και άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία, την οικονομία και την κοινωνική ζωή της ευρύτερης περιοχής. Το Γεφύρι της Αρτοτίβας είναι το παλαιότερο που σώζεται σήμερα στον ποταμό Εύηνο, είναι κτισμένο σε 9έοη μοναδική στο στενότερο σημείο του ποταμού, λίγο πριν συναντήσει τον παραπόταμο του Κότσαλο, πάνω στο παλιό μονοπάτι που συνδέει την Κάτω Χρυσοβίτσα με το Αχλαδόκαστρο (πρώην Αρτοτίβα).

Εξυπηρετούσε τις ανάγκες επικοινωνίας όχι μόνο των δύο χωριών αλλά της ευρύτερης περιοχής, της ορεινής ενδοχώρας (Ναυπακτία, Καρπενήσι, Θεσσαλία) με τον κάμπο της Τριχωνίδας, το Μεσολόγγι, τι ς ακτές του Ιονίου. Το καλοκαίρι ο διαβάτης μπορούσε να περάσει και από άλλα σημεία του ποταμού αλλά τον χειμώνα όταν ο Εύηνος είναι "κατεβασμένος" υποχρεωτικά οδηγείται στο Γεφύρι της Αρτοτίβας.
Γραπτές μαρτυρίες για το Γεφύρι και ασφαλή χρονολογικά στοιχεία δεν υπάρχουν. Η τοπική παράδοση την ανάγει στα χρόνια της Βενετοκρατίας (1407-1499). Ωστόσο όμως ο τρόπος κατασκευής του εμφανίζει τα χαρακτηριστικά των ηπειρώτικων γεφυριών της Τουρκοκρατίας. Πι9ανότατα στο σημείο αυτό να υπήρχε παλαιότερο γεφύρι λόγω ακριβώς της σημασίας του περάσματος.
Το Γεφύρι στη σημερινή του μορφή πρέπει να κατασκευάστηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνα πι9ανόν από Ηπειρώτες ή και ντόπιους μαστόρους. Το Γεφύρι είναι μονότοξο με άνοιγμα 22,35 μέτρα στο επίπεδο της μέσης στάθμης του νερού . Η άντιγα του τόξου έχει πλάτος 2,20 - 2,40 μέτρα και το πάχος του στο ψηλότερο σημείο είναι 1,00 μέτρο περίπου. Οι δύο πρώτες λιθοσειρές του τόξου από την έδραση του στον βράχο αποτελούνται από λαξευμένους σχιστόλιθους μεγάλου μεγέθους, ενώ στην υπόλοιπη κατασκευή γενικά χρησιμοποιούνται μικροί ακανόνιστοι λίθοι συνδεδεμένοι με ισχυρότατο κονίαμα. Η πρώτη λιθοσειρά στο μέτωπο του τόξου, στις δυο όψεις του και σε ύψος 1,80 μέτρα από τη στά9μη του νερού εισέχει κατά 0,10 μέτρα προσδίδοντας έτσι ιδιαίτερη χάρη και πλαστικότητα στην καμπύλη του.

Το οδόστρωμα από τα δύο άκρα της Γέφυρας ως την κορυφή προχωρεί με κεκλιμένα πλατύσκαλα πλάτους 0,80 - 1,00 μέτρα περίπου. Η τελική επίστρωση γίνεται καλντερίμι επιμελώς κατασκευασμένο. Στις δυο πλευρές υψώνεται στηθαίο φθάνοντας σε ύφος 0,60 μέτρα που σήμερα είναι κατεστραμμένο στο μεγαλύτερο μήκος του.

Το καλντερίμι συνεχίζεται και εκατέρωθεν του Γεφυριού με στηθαίο που προστατεύει την πλευρά του προς το ποτάμι. Μετά το μονοπάτι ακολουθεί την πορεία του χωρίς στηθαίο σε κτίστη βάση επιμελώς διαμορφωμένη .Το Γεφύρι λόγω της στρατηγικής θέσης του υπήρξε θέατρο πολλών σημαντικών μαχών. Νοτιότερα, στην αριστερή πλευρά του ποταμού, υπάρχει απότομος βραχώδης λόφος με το τοπωνύμιο «Καστράκι», που ελέγχει την περιοχή. Φαίνεται πως εδώ υπήρχε κάποιας μορφής τεχνίτη οχύρωση, που συμπλήρωνε την Φυσική.

Ιστορικά αναφέρεται ότι στο Γεφύρι έγινε η μάχη του Οπλαρχηγού Ι.Αγγελάκη από το χωριό Αρτοτίβα με τον Γιουσούφ Αράπη το 1818. Στις 26 Φεβρουάριου του 1828, έπειτα από την μάχη του Πλατάνου, όπως αναφέρουν στον αρχιστράτηγο Τσώρτς, οι Έλληνες οπλαρχηγοί με επικεφαλή τον Γ.Μακρή επιτέθηκαν στους Τούρκους στο Γεφύρι της Αρτοτίβας κατορθώνοντας να τους αιφνιδιάσουν και κυνηγώντας τους να τους αναγκάσουν να γυρίσουν στον Πλάτανο όπου και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια. Γράφουν στον αρχιστράτηγο: «τους εκαρτερέψαμε και αυτουνούς, μετά την μάχη έξω από το χωριό και τους εδώσαμεν έναν χαλασμό, τρομερόν και τους επήγαμε κυνηγώντας περί τον από τρεις ώρες δρόμον». Αυτή είναι η περίφημη μάχη στη Γέφυρα της Αρτοτίβας και από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι ζεστάθηκε η ατμόσφαιρα και ξαναζωντάνεψε η διάθεση των κατοίκων για ανταγωνιστικότητα και λευτεριά. Αποτέλεσμα αυτής της διάθεσης ήταν να ξαναρχίσουν οι εκκαθαριστικές κινήσεις των Κραβαριτών, οι οποίοι ανανεωμένοι και ξακουστοί όργωναν με πάθος της ορεινής επαρχίας αποφασισμένοι να λευτερώσουν τη γη των πατεράδων τους. Η τελευταία μεγάλη μάχη δόθηκε την 11η Οκτωβρίου του 1943 μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ.
Το Γεφύρι παρέμεινε σε χρήση μέχρι την δεκαετία του ‘50, οπότε και υποκαταστάθηκε από τον νέο δρόμο Θέρμου-Πλατάνου.

Πρόσφατα το Γεφύρι της Αρτοτίβας χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο της χώρας, λόγω της ιστορικής και αρχιτεκτονικής της σημασίας (αριθμ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ33/39725/1077) ΦΕΚ 798/14-9-1995.

Θέση Καστράκι

Είναι σε θέση λοφώδη και πετρώδη στη βάση του οποίου το ποταμάκι (Κότσαλος) χύνεται στον Εύηνο (Φίδαρη) ποταμό. Στο νότιο μέρος όπου είναι ευήλιο βρέθηκαν κεραμίδια με επιγραφές. Λέγεται ότι εδώ βρέθηκε ένα αρχαίο νόμισμα, που έφερε την επιγραφή «Πρόσχιον». Για τον ανωτέρω λόγο ο τέως Δήμος Προσχίου κατόπιν υποδείξεως του μακαρίτη Ροντήρη Αθανασίου ονομάστηκε «Προσχίου». Οι δύο άλλες πλευρές είναι απόκρημνες. Στη νοτιοανατολική πλευρά σε βραχώδη έκταση του Κότσαλου φαίνονται ερείπια παλαιάς γέφυρας. Στη δυτική θέση βρίσκεται το τοξοειδή γεφύρι της Αρτοτίβας, πάνω σε απόκρημνα βράχια και σε σημείο ασφαλές διότι πιο πάνω πριν από αυτό υπάρχουν δύο εκατέρωθεν ψηλοί και απόκρημνοι βράχοι, οι οποίοι ανακόπτουν τα ορμητικά νερά του Ευήνου. Από το σημείο αυτό περνούσαν από την Ευρυτανία και την Ορεινή Ναυπακτία στην επαρχία Τριχωνίδας και Μεσολογγίου οι διαβάτες όπου ήταν το μοναδικό σημείο διόδου και διαδραματίστηκαν επί Τουρκοκρατίας πολλά σημαντικά πολεμικά γεγονότα.

Στην κορυφή του πετρώδες λόφου ήταν, καθώς φαίνεται, μικρό φρούριο προς φύλαξη της διόδου για τούτο η θέση αυτή ονομάστηκε «Καστράκι».

Από http://www.platanos.gov.gr/Default.aspx?tabid=300