Ο ΠΑΠΑΘΟΔΩΡΟΣ ΜΕ ΤΑ ΑΣΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΕΛΑΚΙ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ

 Tο πραγματικό του όνομα ήταν Θεόδωρος Παπαθεοδώρου 

            Μέχρι το έτος 1940 περίπου, πρώτος ιερέας ήταν ο παπαθόδωρος από το Διασελάκι, ο οποίος ιερουργούσε εναλλάξ μια Κυριακή στο Διασελάκι και μια στο χωριό μας. Δεν γνώριζε  πολλά γράμματα αλλά ήταν σεβάσμιος παπάς και γνώριζε όλες τις ευχές και τις ιεροτελεστίες σχεδόν απ’ έξω. Σε όλο το δρόμο όταν ερχόταν για κάποια ευχή, προσεύχονταν μουρμουρίζοντας. Πιστός και αγνός χριστιανός ο παπαθόδωρος  εκτός των άλλων, κρατούσε την εποχή εκείνη σε ένα τετράδιο το Ληξιαρχείο και τα Δημοτολόγια του χωριού του, αλλά και του δικού μας χωριού. Λέγεται και μου το επιβεβαίωσε και ο πατέρας μου Νικόλαος το έτος 1935 τον μήνα Νοέμβριο συνέβη το εξής περιστατικό μεταξύ του παπαθόδωρου και με έναν λαδέμπορο από τα χωριά της Μακρυνίας. Ο παπαθόδωρος μετά το τέλος της θείας Λειτουργιάς πήγε στο καφενείο κάποιου Καραγιάννη για να πιεί καφέ μαζί με άλλους χωριανούς του,  το οποίο βρίσκονταν όπισθεν του Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

    Στις 11 ώρα περίπου πήγε στο καφενείο ένας λαδέμπορας με ένα μουλάρι φορτωμένο ασκιά τα οποία περιείχαν λάδι. Ο παπαθόδωρος αφού τον χαιρέτησε του είπε κάτσε  να πιούμε καφέ και τον ρώτησε τι έχουν μέσα τα ασκιά <<αυτός του απάντησε ότι έχω λάδι νέας σοδειάς και καλής ποιότητος>>. Τότε ο παπαθόδωρος του είπε ποιος καλός θεός σε έφερε σήμερα εδώ, γιατί είχα σκοπό να πάω στο Θέρμο να αγοράσω λάδι για τα καντήλια της Εκκλησίας και για το σπίτι μου. Αφού συμφωνήσανε στην τιμή του είπε κατέβασε τα ασκιά λύσε το στόμιο να δοκιμάσω εάν το λάδι είναι καλό, τότε ο παπαθόδωρος έβαλε το δάχτυλο του στο στόμιο και του είπε ότι το λάδι είναι καλό, θα το αγοράσω όλο. Του χρόνου θα σε περιμένω ξανά να μου φέρεις και άλλο λάδι. 

    Ο λαδέμπορας παίρνοντας τα λεφτά αναχώρησε για την Μακρυνία. Τότε ο παπαθόδωρος πήρε το ένα ασκί και το πήγε στην εκκλησιά για τα καντήλια. Το άλλο ασκί το πήγε στο σπίτι του και όταν άρχισε να το αδειάζει σε ένα πήλινο δοχείο (κιούπι) διαπίστωσε ότι το ασκί από την μέση και πάνω είχε λάδι και από την μέση και κάτω είχε νερό. Αυτό συμβαίνει διότι το λάδι έχει την ιδιότητα να ανεβαίνει πάνω. Ο παπαθόδωρας έγινε μπαρούτι για την λαδιά που του έκανε ο λαδέμπορας και μέσα του είπε του χρόνου που θα έρθεις ξανά θα σε περιποιηθώ.

Την άλλη χρονιά πήγε ξανά ο λαδέμπορας στο Διασελάκι ρώτησε τον παπά εάν του άρεσε το λάδι, ο παπαθόδωρος καθώς ήτανε αστείος του είπε ειρωνευόμενος, πρώτη φορά στη ζωή μου έχω φάει τέτοιο λάδι.<< Ξεφόρτωσε τα ασκιά από το μουλάρι , λύσε το στόμιο να δοκιμάσω το λάδι με το δάκτυλό μου εάν είναι καλό και τότε απευθυνόμενος του είπε είναι καλό και θα το αγοράσω. Επειδή όμως δεν έχω λεφτά μαζί μου αυτή την στιγμή περίμενε εδώ να πάω στο σπίτι μου να φέρω λεφτά,  Ο παπαθόδωρος πήγε στο σπίτι του και δεν γύρισε ποτέ. Ο λαδέμπορας παρέμεινε επί 4 ώρες έξω από το καφενείο κρατώντας με το ένα χέρι και με το άλλο το άλλο ασκί μη μπορώντας να δέσει τα στόμια. Αφού πέρασαν αρκετές ώρες πέρασε τυχαία κάποιος Διασελακιώτης και τότε ο λαδέμπορος του είπε βοήθησε με να δέσω τα στόμια από τα ασκιά. Κατόπιν ο λαδέμπορος φόρτωσε τα ασκιά στο μουλάρι και αναχώρησε για την Μακρυνία «το φύσαγε και δεν κρύωνε για την λαδιά που του έκανε ο παπαθόδωρος». 

    Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό σε όλη την ορεινή Ναυπακτία και από τότε μέχρι σήμερα « λένε ο παπαθόδωρος  με τα ασκιά, εάν θέλουν κάποιον να πειράξουν».

    Ο παπαθόδωρος απεβίωσε στις 28 Οκτωβρίου το έτος 1940 την ημέρα που κηρύχτηκε ο Ελληνοιταλικός πόλεμος. Λόγω της καταστάσεως εκείνη την ημέρα η εξόδιος Ακολουθία έγινε την επόμενη μέρα. Χάνοντας οι Διασελακιώτες έναν πιστό και αγνό Χριστιανό.