Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Παλιά επαγγέλματα : ΟΙ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ


PDF Εκτύπωση E-mail
ΟΙ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ
ΟΙ ΠΕΤΑΛΩΤΕΣ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΜΑΣ


Πεταλωτές είχαν όλα τα χωριά, μια και τα ζώα ήταν τα μόνα μέσα για τις αγροτικές εργασίες και τις μεταφορές. Στο χωριό μου το Αχλαδόκαστρο αρχικά πεταλωτής τα παλιά χρόνια ήταν ο Γεώργιος Πυλαρινός (Αναστασώργος), ο οποίος διατηρούσε στάβλους για τους διαβάτες και είχε  και παντοπωλείο. Στα νεώτερα χρόνια πεταλωτές ήταν ο μακαρίτης Χαλμούκης Νικόλαος (Πρόεδρος Κοινότητας), ο οποίος διατηρούσε και μπακάλικο. Κατόπιν το επάγγελμα του πεταλωτή ασκούσε ο Πυλαρινός Νικόλαος του Μιχαήλ (τ. Πρόεδρος Κοινότητας), ο οποίος επίσης διατηρούσε μπακάλικο. Τα ζώα για το πετάλωμα τα έδεναν στο πλατάνι που υπήρχε στο κέντρο του χωριού. Στο χωριό έρχονταν για πετάλωμα των ζώων οι Καραγιωργαίοι ( ο μακαρίτης Περικλής Καραγιώργος καβάλα σε μια ψαριά φοράδα)-Κοριτζελαίοι (α/φοι Κοριτζέλοι Δημήτριος και Γιώργος)-Καραγγιαναίοι (Χαρλαμπάς ντυμένος με την φουστανέλα του) καθώς και λοιποί Καραγιωργαίοι από την Μπουρλάδα και τον Άϊ-Βλάσση (Ραμπαούνης Μιχαήλ).

Στο χωριό υπήρχαν και άλλοι πολλοί που ήξεραν την τέχνη του πεταλωτή, οι οποίοι μόνοι τους προέβαιναν στο πετάλωμα των ζώων για να είναι έτοιμα για το όργωμα, το αλώνισμα των σιταριών, για τα αγώγια, στην μεταφορά αλατιού και πετρελαίου από το Θέρμο στον Πλάτανο στο μονοπώλιο του Δημητρακόπουλου (Ντελή), καθώς επίσης στη μεταφορά καυσόξυλων στο Θέρμο και στον Πλάτανο. Στα παλαιά χρόνια στο Θέρμο πεταλωτής ήταν ο Κοντός γνωστός σε όλη την περιοχή, ο οποίος διατηρούσε στάβλους για τα ζώα εξυπηρετώντας τους πελάτες του από τα γύρω χωριά οι οποίοι πήγαιναν στο Θέρμο να ψωνίσουν και να πεταλώσουν τα ζώα τους. Την πρώτη Σεπτεμβρίου που άρχιζε το παζάρι είχε πολλή δουλειά, καθότι το Θέρμο εκείνα τα χρόνια ήταν το εμπορικό κέντρο συναλλαγών λόγω ελλείψεως συγκοινωνίας στα ορεινά χωριά της Τριχωνίδας και της Ναυπακτίας. Ο πεταλωτής εκείνη την εποχή έκανε χρυσές δουλειές, αφού πολλές φορές εργαζόταν και ως σιδεράς, διαμορφώνοντας το σίδερο με τη βοήθεια της φωτιάς, του σφυριού και του αμονιού, όπως το ήθελε. Κυρίως, όμως, πετάλωνε τα άλογα και όλα τα ιπποειδή χρήσιμα και συμπαθή ζώα.

Συνήθως κανένα ζώο δεν ήταν υπάκουο στον πεταλωτή, κατά τη διαδικασία για την αφαίρεση των φθαρμένων πετάλων και την τοποθέτηση των νέων. Γι’αυτό, έδεναν το ζώο σφιχτά με την τριχιά και με το κεφάλι όσο το δυνατόν πιο κοντά σε έναν τοίχο ή σε ένα δέντρο, για να μην έχει περιθώρια αντίδρασης κατά τη διαδικασία του πεταλώματος. Αρχικά, ζητούσαν με χάιδεμα να σηκώσει το κάθε πόδι χωριστά με τέτοιο τρόπο, ώστε η οπλή του να είναι κάθετα προς τη γη. Στη συνέχεια, έβγαζαν με προσεχτικές κινήσεις και με τη βοήθεια κατάλληλων εργαλείων τα καρφιά. Αμέσως μετά μ’ένα ειδικό κοφτερό εργαλείο καθάριζαν την οπλή (πέλμα), για να είναι εντελώς επίπεδη. Επάνω σ’αυτή δοκίμαζαν ποιο είναι το πλέον κατάλληλο πέταλο που θα καλύπτει την οπλή. Αφού το έβρισκαν, ο πεταλωτής έπαιρνε κοντά του έξι με οκτώ καρφιά για να στερεώσει το πέταλο. Κατόπιν στερέωνε το πόδι του ζώου στο γόνατό του, έχοντας την πλάτη του στραμμένη προς το μέρος της κεφαλής του ζώου, εφάρμοζε το πέταλο και έβαζε το πρώτο καρφί. Αφού έβαζε όλα τα καρφιά, μετά με μια λίμα καθάριζε τα άκρα των καρφιών αλλά και λιμάριζε την οπλή, ολοκληρώνοντας το πετάλωμα

Πυλαρινός Λάμπρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Please leave your comments!